سردار شهید محمّد حسن روزیطلب

شهید محمد حسن روزیطلب در گرماگرم تابستان 1340 در محلۀ آب لب شیراز و در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود . دوران کودکی را در این شهر گذراند و پس از طی مراحل مختلف ، تحصیل دورۀ متوسطه را نیز در سال 1358 با موفقیت به پایان رساند و موفق به اخذ مدرک دیپلم در رشتۀ راه و ساختمان گردید. ادامۀ تحصیل وی در دانشگاه با انقلاب فرهنگی و تعطیلی دانشگاهها و مدارس عالی همرا بود. با شروع جنگ تحمیلی دوره ای نوین از مبارزات و حماسه آفرینی های او آغاز گردید.وی در سال 1360 به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در آمد و پس از مدت کوتاهی برای دومین بار عازم جبهه های حق علیه باطل گردید. شهید محمد حسن روزیطلب در عملیات ظفرمند فتح المبین با عنوان معاون گردان حضوری فعال داشت . رزمگاه خونین شوش گواه حماسه ها و رشادتهای این رزمندۀ غیور واین سرباز جان برکف است .

شهادت یار دیرینه و همرزم شقایق پیشه اش – غلامرضا سلطانی – که به عنوان فرماندل گردان ایفای نقش می کرد عرصه ای تازه بر مبارزات بی امان وی گشود . شهید روزیطلب در بحبوحۀ آتش و خون مردانه سلاح فرو افتادۀ همرزم شهیدش را در دستهای پولادین خود فشرده و سختکوش و استوار با عنوان فرماندۀ گردان به دفاع و حراست از میهن اسلامی پرداخت . اشتیاق و التهاب درونی شهید محمد حسن روزیطلب و فراق یار سفر کرده در وجود او چنان آتشی افرخت که پس از مدتی کوتاه ، او نیز عاشقانه در تیرباران "تیغ و ترانه "به پرواز در آمد و به خیل شقایق پیشگان هشت سال دفاع مقدس پیوست. وی در یادداشتی که در روز شهادت خود به یادگار گذاشته است چنین می نویسد :

"... و این روز محمد حسن به آرزویش ، امیدش،مقصودش، معشوقش، پروردگارش و ... می رسد ."

دوّمین روز از بهار سال 1361 با انفجار یک خمپارۀ آتشین، دامان شوش قهرمان ، شقایقزار خون این شهید بزرگوار شد و محمد حسن در بیکران آسمان ، پروازی ملکوتی را آغاز کرد . عملیات فتح المبین یادمان عروج خونین او و دهها شهید جان بر کف خوزستان قهرمان پرور است . دست نوشته های شهید التهاب و اشتیاق درونی او را به زیبایی تمام به نمایش گذاشته است . در پایان این یادنامه ، فرازهایی از وصیتنامۀ خونینش را تقدیم می داریم :

"با یاد حسین (ع) امام را یاری کنید و هر چه می توانید بیشتر توشه بردارید تا آن زمان که دیگر وقت رفتن است کاملاً آماده باشید . همۀ عشقها را از سینه بیرون کنید الا عشق به حق که مایۀ جاودانگی است زیرا عشق حق را جز در سینه ای که پاک و خالص باشد نمی توان گنجاند. "