سردار شهیدابراهیم موحدی

سردار شهید ، ابراهیم موحدی در صبگاه 18 آبان ماه سال 1340،در روستای مهر آباد ابرقو ، با زمزمة مترنّم اذان چشم در چشم آفتاب دوخت و قدم به سرای خاک نهادو در دامن پر از مهر و عطوفت و آغوشی پر از عشق و محبت به اهل بیت علیهم السلام پرورش یافت و ایام شور انگیز کودکی را در کوچه پس کوچه های روستا پشت سر گذاشت. همگام با کودکان روستا دوران تحصیل رادر دبستان شروع نمود و هنوز سالیانی چند از دوران پر شور و صفای تحصیل او نمی گذشت که بر اثر فقر و تنگدستی از ادامة تحصیل باز ماند .

شهید با سن کمی که داشت دوشادوش والدین خود ابتدا در مزرعه و بعد با هجرت به شیراز به کار و تلاش پرداخت . وی که جوانی رشید و برومند شده بود ،همزمان با اوج گرفتن نهضت اسلامی ، در فعالیتهای سیاسی و انقلابی شرکت نمود و بعد از پیروزی انقلاب همدوش با همسنگران خویش بر ای برگزاری نماز جمعه راهی ستاد برگزاری نماز جمعه شد و در آنجا با شور و شوق مشغول به فعالیت گردیدو در آن زمان بود که شیفتة سیمای ملکوتی اولین شهید محراب آیت الله دستغیب شد و با عشق و علاقه گرد شمع وجود آن شهید ، پروانه ای شد بی پروا !

شهید د رسال 1359 به خدمت مقدس سربازی رفت که مصادف با ایام جهادعلیه کافران ومتجاوزان عراقی بود. او تا پایان دوران سربازی در جبهه های نبرد علیه ظلم و تجاوز مردانه جنگید و چندین بار نیز مجرو ح شد . شهید موحدی پس از شهادت شهید محراب ، بار فراق و تحمل هجران راتاب نیاورد و با روحیه ای مالامال از عشق راهی دیار خون و آتش شد و به عنوان مربی اردوگاه آموزشی مشغول به خدمت گردید. وی پس از تشکیل تیپ امام سجاد (ع)مسئول عملیاتی این تیپ گردید و در عملیاتهای متعددی ، شایستگی و دلاوریهای منحصر به فردی از خود نشان داد. کربلای4 نیز تاختگاه این رزمنده و سردار رشیداسلام بود و در این عملیات شهامت و شجاعتی بیاد ماندنی از خود بجای گذاشت.

این شهید عزیز که هیچ گاه سنگرهای جهاد و مبارزه راخالی نمی گذاشت ، سنگر علم و تحصیل را نیز خوب دریافت ودر جبهه بصورت متفرقه تا سال چهارم دبیرستان ادامه تحصیل داد. روح لطیف و حساس او به صفای عشق صیقل خورده و هر آیینه مشتاق دیدار با یار دیرین خویش بود، سرانجام در چهارم دیماه 65 در منطقةشراباًطهورای حضرت حق را نوشید و مرغ سبکبال روحش به بیکران عشق لایزال حضرت دوست پرواز نمود و به دیدار معبود شتافت.

گوشه هایی از وصیت نامة این مجاهد راه حق، توشه ای است الهی برای آیندگان این دیار اسلامی :

«پروردگارا!تنها راه سعادت خودم را شهادت در راهت یافتم وچه زیباست که من با زمان اندک با بهترین وسیله ،  اعلاترین و ارزشمند ترین ارزشها را گرفتم و این نیست مگر لطف و عنایت پروردگار به بنده اش .پروردگارا! اینک تو را شاهد می گیرم که آگاهانه به مشهد خویش شتافتم . برای دفاع از اسلام و جهاد در راه تو و در راه تحقق جمهوری اسلامی در تمام گیتی .»